Ben ölmedim…
Beni öldürmediler de;
Yaşıyorum, yaşıyorum işte,
At kıçında sinek gibi,
Töööbe, töbe!
Kapandı yüzümüze dergi kapakları,
Bir varmış bir yokmuş olduk sağlığımızda.
Şiir… O yosmanın boyuna.
Gazete… Gelene gidene başyazı.
Ara ki bulasın sayfalarda
Şair Rıfat Ilgaz'ı.
Düştükse itibardan
Ölmedik ya, yaşıyoruz işte,
Yaşıyoruz dedik, yaşıyoruz be,
Heeeey, fincancı katırları!
RIFAT ILGAZ
Sizin anlayacağınız yedi yaşımda kocaman bir adam olmak zorunda kaldım. Sonra galiba, insanların çoğu herşeyi çabucak unutuverip, çocuklukları bütün bir ömür boyu sürerken, bazılarının çocukluklarıysa bir kişniş şekeri gibi mini minnacık kalakalmıştır. Böylesi, bir çocukluktan çok "Bir varmış, bir yokmuş" misali unutulmuş bir sayfa olarak kaybolup gidiyor.
Sayfa 20Kitabı okuyor
Gölgenin önemli bir kusuru vardır: zaman zaman kaybolur, bir ışık kaynağı olmadığında onunla karşılaşmak imkânsızlaşır.
Sayfa 166 - Kırmızı Kedi Yayınları
İnsan olmanın ne demek olduğunu her geçen gün daha az bileceğiz..
Bazen gülenlerle ağlayanların nedenleri ortak olabilir..
Hepsi bir varmış, bir yokmuş. İyi günde kötü günde düş gibi geçip gidiyor.
Sabahattin Ali
Dünyayı anlayamadılar ve ne yaparlarsa yapsınlar anlayamayacaklar. Çünkü yaşamlarındaki her şey geçici, eğreti ve çaresiz bir şekilde yok olup gidiyor.
İnsanlar, tanrılar... her şey yok oluyor,
hatta ben bile...
Sayfa 165 - Kırmızı Kedi Yayınları
Aynı kavramı ne çok kelimeyle ifade ediyorlar.
Bu insanların huyu böyle, anlatmak istedikleri şeyi bir türlü ifade edemiyorlar.
Sayfa 161 - Kırmızı Kedi Yayınları